Jest to metoda,  która polega na przywróceniu mobilności i elastyczności tkanek dotkniętych bólem. Dolegliwości bólowe i dyskomfort powstają w wyniku stanu zapalnego prowadzącego do sklejenia mięśni i powięzi. Efektem tego zjawiska jest ograniczenia ruchomości stawów oraz sprawnego działania tkanki mięśniowej. Precyzyjnie wykonana terapia mięśniowo- powięziowa prowadzi do rozerwania oraz uwolnienia zrośniętych mięśni i powięzi.  Tkanki stają się lepiej odżywione i nawodnione a co za tym idzie bardziej elastyczne, ukrwione i sprawne. 

Wskazania:

• stany ostre,

• duża bolesność i wrażliwość mięśni na dotyk,

• stany pourazowe,

• napięciowe bóle głowy,

• zespoły bólowe barku: „bark zamrożony”, uszkodzenie stożka rotatorów, zespół cieśni podbarkowej,

• entezopatie: łokieć tenisisty, łokieć golfisty, kolano skoczka, entezopatia rozcięgna podeszwowego, ścięgna Achillesa, zapalenie pochewki ścięgnistej prostowników palców (choroba de Quervaina)

• zespół mięśnia gruszkowatego,

• bóle kręgosłupa,

• przewlekłe choroby wywołujące napięcia w tkankach miękkich np. cukrzyca, zespół postpolio, fibromialgia

• zaburzenia postawy ciała,

• zaburzenia oddychania.

Technika terapeutyczna używana do opracowania tkanek miękkich, wykorzystująca zjawisko rozluźnienia mięśnia po wcześniej utrzymywanym celowym skurczu trwającym kilka lub kilkanaście sekund. Fizjoterapia metodą PIR pozwala zmniejszyć patologiczne napięcie włókien mięśniowych. Umożliwia szybkie osiągnięcie relaksacji oraz przywrócenie prawidłowej długości mięśnia. Jedna z  najskuteczniejszych metod stosowanych do rozciągania tkanek miękkich (mięśnia, więzadeł, powięzi).

Wskazania:

• stany wzmożonego napięcia mięśniowego powodujące ból( hipertonia),
• ograniczenie zakresu ruchomości w stawach na skutek przebytego urazu lub choroby,
• miejscowa opuchlizna,
• zastoje w naczyniach żylnych.

Punkt spustowy „trigger point” to nadwrażliwy obszar w obrębie mięśnia lub powięzi. Ucisk tego miejsca powoduje tkliwość i ból, który może być rzutowany lub promieniujący.

Wskazania:

• wrodzone lub nabyte wady układu ruchu,

• niewłaściwa postawa ciała,

• szkodliwe nawyki ruchowe,

• urazy,

• przewlekły stres,

• bóle głowy, szumy w uszach.

Blizna to strukturalnie zmieniona tkanka będąca wynikiem uszkodzenia skóry i tkanek głębiej położonych w wyniku wypadku lub zabiegu chirurgicznego. Zaburza ona ruchomość pomiędzy poszczególnymi warstwami ciała.

Dolegliwości prowokowane przez bliznę i będące jednocześnie wskazaniem do terapii to:

• zaburzenia czucia w obszarze blizny,

• ból, ciągnięcie blizny,

• bóle kręgosłupa, bóle bioder,

• bóle głowy, barków,

• problemy ze strony układu trawiennego takie jak: zaparcia, bóle brzucha( blizny w obrębie jamy brzusznej),

• bóle menstruacyjne,

• problemy ze strony pęcherza moczowego.

Forma terapii, która polega na usunięciu napięć i dysfunkcji w obszarze tkanek miękkich i układu mięśniowo- powięziowego. Prowadzi do zmniejszenia bólu, poprawy elastyczności mięśni. Przywraca prawidłową postawę ciała oraz zakres i płynność ruchów.

Wskazania:

• przewlekły ból,

• stany po urazach (skręcenia, stłuczenia, złamania) oraz operacjach

• ból pochodzenia emocjonalnego (spowodowany długotrwałym stresem),

• ograniczenia ruchomości stawów,

• zespół cieśni kanału nadgarstka,

• wady postawy,

• rwa ramienna, kulszowa, udowa,

• zespół bolesnego barku,

• inne dysfunkcje narządu ruchu.

To koncepcja fizjoterapeutyczna przyjazna dla pacjenta neurologicznego. Opiera się na bezbolesnej pracy, wykorzystującej mocne strony chorego organizmu. Proponowana pacjentowi terapia skupia się na funkcjonalności, to znaczy na potrzebach dnia codziennego, problemach ruchowych, chodzie i reedukacji utraconych funkcji. To trójpłaszczyznowe wzorce ruchowe różnych partii ciała oraz w różnych kombinacjach. Fizjoterapeuta poprzez stymulacje receptorów ruchowych oraz pozycji ciała, daje możliwość utworzenia nowego wzorca ruchowego i stopniowe przywracanie sprawności .

Wskazania:

• schorzeniach neurologicznych (stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne, stany po udarach)

• ortopedia (stany pourazowe, pooperacyjne)

• wady postawy, skoliozy

• choroby nerwowo-mięśniowe

Zajmuje się znoszeniem ruchowych dysfunkcji za pomocą technik manualnych lub narzędziowych. Należy do niej m.in. pinopresura (pinoterapia), zaliczana do terapii odruchowych, wykorzystujących siły naprawcze własnego organizmu. Przy pomocy specjalnych pinów, wykonanych ze stali chirurgicznej, stymulowane są konkretne punkty, co w efekcie przynosi zmniejszenie dolegliwości bólowych, rozluźnienie mięśni, zwiększenie zakresów ruchomości, zniesienie restrykcji i pobudzenie krążenia.

Wskazania:

• bóle kręgosłupa, stawów obwodowych

• stany pourazowe, pooperacyjne

• bóle głowy

• dolegliwości mięśniowo-powięziowe

• blizny

Polega na naklejeniu na ciało pacjenta specjalnych elastycznych taśm zgodnie z określonymi zasadami. Taśmy można naklejać na wszystkie części ciała a ich przyklejenie nie usztywnia ani nie zakłóca ruchu. Umożliwiają dynamiczna pracę skóry razem z taśmą. Nie wywołują dyskomfortu związanego z ich noszeniem. Efektem stosowania Kinesiotapingu jest zmniejszenie bólu poprzez uniesienie skóry i jednoczesne zniwelowanie drażnienia receptorów bólowych.

Wskazania:

• urazy i kontuzje typu naderwanie mięśnia, skręcenie stawu,
• zespoły bólowe kręgosłupa i kończyn,
• dolegliwości bólowe o podłożu zwyrodnieniowym,
• obrzęki limfatyczne, np. u kobiet po mastektomii (tzw. taping limfatyczny),
• porażenie nerwu twarzowego,
• zaburzenie połykania,
• występowanie rozległych siniaków spowodowanych urazem,
• terapia blizn,
• wady ustawienia stóp,
• terapia punktów spustowych,
• terapia pacjentów neurologicznych.

Metoda ta polega na równoczesnym działaniu ultradźwięków i prądu – dwóch różnych bodźców fizykalnych. Działanie ultradźwięków zwiększa przepuszczalność skóry dla prądu dzięki czemu można stosować niższe dawki natężenia prądu. Poprzez przepływ prądu leczniczego uzyskujemy dodatkowo stymulację nerwów i mięśni Poprzez połączenie tych dwóch bodźców możemy osiągnąć większe skutki terapeutyczne niż w wypadku oddzielnego ich stosowania w krótszym czasie.

Zalety:

• działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwobrzękowe;
• poprawa odżywiania tkanek;
• zwiększa ukrwienie tkanek;
• przyspiesza procesy przemiany materii;
• przyśpiesza regenerację tkanek;
• zmniejszenie napięcia mięśni;
• pobudza nerwy i mięśnie do prawidłowej pracy;
• zwiększa ruchomości stawów;
• zwiększa przepływ limfy

Wskazania

• ostroga piętowa, halluksy;
• stany zapalne mięśni, powięzi, pochewek ścięgnistych i ścięgien;
• stany pourazowe: zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia, naciągnięcia, krwiaki;
• łokieć tenisisty, łokieć golfisty, zespół bolesnego barku, zespół kanału nadgarstka;
• blizny po urazach i zabiegach operacyjnych;
• przykurcze;
• przewlekła choroba reumatyczna stawów;
• zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa (lumbago, dyskopatia, rwa kulszowa, rwa barkowa);